In een hoekje langs het pad wijst Anne Koers de orchidee aan, waarover hij contact met me had gezocht. Anne heeft een onbespoten en tamelijk wilde kwekerij, de Klaproos genaamd, maar orchideeën kweekt hij niet en dit is de eerste die spontaan verschijnt. Het is een uitgebloeide rietorchis. Het pad is een schelpenpad, dus de bodem is er kalkrijk, daar houden rietorchissen wel van.

Terwijl Anne thee zet van gefilterd regenwater, sluit ik vriendschap met zijn hond Luna. Die is zeer aanhalig, maar als ik een hand uitsteek om haar te aaien, schrikt ze. “Ze is als de dood voor uitgestoken handen”, zegt Anne. “Ze was bijna vijf toen ik haar drie maanden geleden kreeg en is waarschijnlijk altijd streng gecorrigeerd.” Ik neem plaats op een boomstronk en Luna probeert op schoot te kruipen, waarvoor ze te groot blijkt.

Als we thee drinken, voegt zich een platbuik bij ons. De breedgebouwde, gele libel strijkt neer op een bonenstaak in het moestuintje. Anne heeft een tuin in het volkstuinencomplex aan het eind van de Kooiweg in Groningen-Zuid. Hij probeert ervan te leven, maar daarvoor heeft hij meer klandizie nodig. Ik koop blauwe knopen, stokrozen en herfstasters.

Hij heeft wel bijzonderder bloemen, maar die weet ik waarschijnlijk toch niet in leven te houden, zoals allerlei fraaie lelies. In de tuin zijn de akeleien uitgebloeid, evenals de meeste klaprozen en koekoeksbloemen. Maar de monnikskappen bloeien op hun fraaist. En de bloemschermen van geel duizendblad lachen ons toe. Anne gaat me voor over duintjes door een met bomen begroeide hoek van de tuin. We struinen langs speerdistels naar een piepkleine vijver, bedekt met kikkerbeet. Een grotere vijver erachter is ook bedekt, maar dan met krabbescheer. Op het krabbescheer zonnen twee azuurwaterjuffers.

“Hier, proef eens”, zegt Anne, terwijl hij een takje plukt van een plant met gele schermbloemen. Anijs! “Venkel. Lekker hè?”

(Natuurdagboek Trouw donderdag 13 juli 2017)