Pieter de herder

Pieter de herder

Pieter de herder Foto uit boek
Pieter de herder Foto uit boek

De post bracht een boekje over Pieter de Haan, voormalig schaapherder op het Balloërveld in Drenthe. Ik had net de tekst ingeleverd van een boek over natuurwandelen. Eén van de wandelingen voert over het Balloërveld. Toeval bestaat!

Het herdersleven redde Pieter van zijn bestaan als straatjunk. Hij rookte ketting: sjekkies en joints, was aan de drank en aan de heroïne. Van heroïne kickte hij het eerst af. Op de hei leerde hij de troost kennen van natuur. In de bibliotheek kwam hij de Roofvogelatlas van Rob Bijlsma tegen, waar hij geestdriftig voor roofvogels van werd. Hij zocht contact met de auteur en met Maria Quist van de Werkgroep Roofvogels Nederland, die contact met hem hielden. Als hij de telefoon opnam, zei hij: ‘met Pieterrr’. Maria schreef Het Verhaal van Pieterrr (verkrijgbaar via www.mariaquist.nl), een ontroerend aandenken over een lastige vogelbeschermer.

Pieter voelde zich een einzelgänger en zelfs op de hei werd het hem te druk. Op een ochtend toog hij vervuld van razernij naar de stad met een mes, waarmee hij drie voorbijgangers stak. Gelukkig overleefden ze het. Pieter werd opgesloten en kreeg tbs. Hij had vreselijke spijt, volgde allerlei therapieën en kickte af van drank en drugs. Vanuit de gevangenis keek hij naar roeken, meeuwen, sperwers en spreeuwen.

Pieter kwam vrij en stortte zich op vrijwilligerswerk voor de Werkgroep Roofvogels. Daarbij stuitte hij op boeren die vossen en buizerds vergiftigden en doodschoten, omdat die de gesubsidieerde weidevogelnesten zouden leeghalen. Over dat onrecht schreef Pieter allerlei instanties brieven die hij ondiplomatiek formuleerde. Hij schreef ze in hanenpotige hoofdletters en vond weinig weerklank. Alleen de sp antwoordde welwillend, en Pieter werd meteen partijlid. Omgekeerd zegde hij zijn medewerking aan de Roofvogelwerkgroep subiet op, zodra men daar zijn bijdragen aan het tijdschrift inkortte. Waarna hij weer inbond, want Maria en Rob waren zijn ankers in de boze buitenwereld. Als laatsten namen zij afscheid van hem, toen hij longkanker kreeg en euthanasie regelde. Pieter was als een kachel blijven roken.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 22 nov. 2017)

DELEN
Reacties zijn gesloten.