U kent vast het koolwitje, maar de vlinderfamilie der witjes heeft meer leden. Om te beginnen zijn er een groot koolwitje en een klein koolwitje, die beide heel algemeen voorkomen. Het kleine koolwitje lijkt op het klein geaderd witje. De aders in diens achtervleugels zien eruit of ze bepoederd zijn.

Evenals orantipjes, die ook al tot de familie De Wit behoren, zetten kleine geaderde witjes hun eitjes af op pinksterbloemen en look-zonder-loken. Van die bloemen heb ik er veel in mijn tuin en beide soorten witjes vlinderen in de bloeitijd regelmatig rond. Die tijd loopt op z’n eind. Oranjetipjes laten zich pas volgend voorjaar weer zien, maar kleine geaderde witjes keren na een pauze terug. Hun volgende generaties zijn van juli tot september present.

Vlinders strijken niet alleen neer op de bloemen waar ze eitjes afzetten. Dat zijn hun waardplanten. Ze kiezen bepaalde planten, omdat de rupsen die straks uit de eitjes kruipen, alleen die lusten. Zelf zijn ze, voor bijvoorbeeld nectar, minder kieskeurig.

Het kleine geaderde witje op de foto bezoekt de bloem van een wilde hyacint. De hyacint woont al jaren in mijn tuin en is dus een getemde hyacint. Ik vind boshyacint een betere naam, want ik vermoed dat veel wild lijkende boshyacinten verwilderd zijn. Voor echt wilde hyacinten kan dat bedreigend zijn, omdat ze verdrongen worden door opdringerige rassen uit het tuincentrum.

Ik kampeerde eens begin mei in een Frans bos tussen donkerblauwe tapijten van boshyacinten. Prachtig! Ook het bos rond het Louis Bolk-instituut in Zeist ziet in de lente paarsblauw. Op Texel kleuren de bolgewassen de bermen van landwegen, waar ze de volle zon trotseren.

Zelf stimuleer ik niet de verwildering van de bloemen, maar wel de verwildering van mijn tuin, waar ik ooit boshyacinten heb geplant, die zich hebben uitgebreid. Ook in de houtsingel langs ons huisje op Schiermonnikoog zijn ze te vinden. Ze krijgen veel bezoekers – hommels, bijen, zweefvliegen en soms een klein geaderd witje.

( Natuurdagboek Trouw dinsdag 6 juni 2017 )