Boswandeling

Boswandeling

Vliegend hert. Foto Koos Dijksterhuis
Vliegend hert. Foto Koos Dijksterhuis

In de buurt van de Elbe, de voormalige grensrivier tussen West- en Oost-Duitsland, maken we een lange boswandeling. In deze uithoek van de vroegere Bondsrepubliek is het Wirtschaftswunder niet zo tekeergegaan als elders en zijn nog kleine akkers te vinden en oude, gemengde bossen. In één van die bossen lopen we op houtvesterspaden en hoewel er wordt gekapt en geragd, verbazen we ons over de grillige woudreuzen en allerlei bijzondere planten en dieren.

In dit bos leeft een roedel wolven, verklapt onze hotelbaas, die zich in deze dieren heeft verdiept. Er zouden zwijnen en herten zijn, genoeg te eten voor de roedel, die zich nochtans weleens vergrijpt aan een schaap. Een schaap is voor een wolf een ideale prooi, afgezien van een bek vol wol waar hij doorheen moet bijten. Maar verder zijn schapen weldoorvoed, waaraan een wolf zich kan volvreten, en zijn ze een gemakkelijke prooi. Dankzij hekken kunnen ze geen kant op. In geval van een incident krijgt de eigenaar een schadevergoeding

Zeven uur lang komen we slechts één wandelend gezin tegen, en verder niemand, op een houthakker na. Zoals mensen bij een boer nog vaak denken aan iemand met een zeis, denken mensen bij houthakkers nog vaak aan iemand met een bijl. Maar deze raast voorbij in een soort ruimtevaartuig op enorme wielen. Hij werpt een zandwolk op en na zijn passage zijn alle vlinders ineens weg. We vinden een paar aangereden vlinders en een zwaargewond vliegend hert.

Daarvoor zagen we gehakkelde aurelia’s, hooibeestjes, zwartsprietdikkopjes, keizersmantels en twee witbandzandogen – joekels van vlinders, donker met witte vleugelstrepen, die snel langs de bosrand fladderden. Sommige vlinders lebberen graag aan de hars uit opgestapelde stammen. Maar bij één zo’n stapel waarschuwt een bordje dat het hout met vergif bespoten is.

We vinden een wolvendrol en een hol dat geschikt lijkt als wolvenhol. Maar sporen van mogelijke prooien vinden we niet: zwijnen, herten, reeën blijken spoorloos… Wel staan overal jachthutten. Geen wonder dat er soms een schaap wordt gepakt.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 27 juni 2018)

DELEN
Reacties zijn gesloten.